تجلیات مکان در شعر عزالدین المناصرة

از بارزترین ویژگی های متون شعری معاصر به ویژه شعر فلسطینی حضور مکان با رویکردها و اهداف گوناگون و نحوة تعامل و برخورد شاعر با این عنصر است، شاعر معاصر فلسطینی با کاربرد انواع مکان اعم از دور و نزدیک عربی و غربی، محل زندگی یا تبعید افق جدیدی به روی شعرش باز کرده و کارکرد آن را در شعر خود تجربه می کند. هدف شاعر از این گونه کارکرد، معرفی خود و فراخوانی میراث قدیم و تأمل و اندیشه در وضعیت کنونی جامعه و روزگار خود می باشد. عزالدین مناصره از جمله شاعران به نام فلسطین است که عنصر مکان از جایگاه خاصی در شعرش برخوردار است اغلب شعر او سرشار از ذکر شهرها و جایگاه ها و اماکنی است که در آن زندگی کرده و یا از آن دیدن نموده است. فضای شعری این شاعر فلسطینی را چهره و تصویر اماکن فلسطینی و عربی و حتی اروپایی پر کرده تا جایی که هیچ قصیده ای خالی از ذکر مکان نیست. گاهی نیز زمان و مکان پیوندی محکم در قالب ساختار زمان - مکان در اشعارش پیدا می کند. این مقاله درصدد است ضمن نگاه اجمالی به تصویر و تجلیات مکان در شعر مناصره به نحوة تعامل و برخورد وی با مکان و به کارگیری فنی آن بر اساس دیوان دوجلدی و آخرین مجموعه ی شعری وی بپردازد.